به گزارش قدس آنلاین، «اورت وُرثینگتون» روانشناس مطرح در اوایل کار خود به عنوان مشاور ازدواج متوجه شد که بسیاری از زوج ها به خاطر اشتباهات کوچک و اشتباهات جدی وقتی از یکدیگر عصبانی هستند تنها در صورتی می توانند وضع خود را بهتر کنند که یکدیگر را ببخشند.

این بینش ها ورثینگتون را بر آن داشت تا دهه ها کار آکادمیک را با مطالعه علم بخشش آغاز کند.

در حالی که بخشش اغلب توسط جوامع مذهبی مورد بحث قرار می گیرد، ورثینگتون دریافته است که حتی رویکرد غیر دینی به بخشش نیز می تواند یک استراتژی مفید در بهبود سلامت باشد. او و همکارانش اخیراً مطالعه‌ای را در پنج کشور انجام دادند که نشان می‌دهد وقتی بخشش آموزش داده ‌شود، تمرین شود و اعمال گردد، وضعیت فرد از لحاظ روانی و فیزیکی بهتر خواهد شد.

ورثینگتون، استاد بازنشسته در دانشگاه ویرجینیا می گوید: «بخشش می‌تواند پویایی روابط را تغییر دهد و از بسیاری از چیزهای بسیار پرهزینه‌ای که ممکن است در جامعه رخ دهد، جلوگیری کند. بی عدالتی هایی وجود دارد که ما هر روز آن تجربه می کنیم. مردم مجبور نیستند ببخشند و این انتخابی است که مردم ممکن است انجام دهند یا ندهند.

بخشش به عنوان بهداشت عمومی

ورثینگتون کتاب‌هایی نوشت که شامل تمرین‌ها و راهنمایی‌هایی است که به افراد اجازه می‌دهد احساسات خود در حوزه خشم و رنجش را کشف کنند و یاد بگیرند که از آن ها رها شوند.

آخرین نسخه کار او که در پنج زبان ترجمه شده این نوید را به افراد می‌دهد که می‌توانند در عرض دو ساعت به فردی بخشنده‌تر تبدیل شوند.

مطالعه ای که او انجام داده به شکل تصادفی بین ۴۵۹۸ شرکت‌کننده در هنگ‌کنگ، اندونزی، اوکراین، کلمبیا و آفریقای جنوبی صورت پذیرفته، و در آن از نیمی از شرکت‌کنندگان خواسته شده تمرین‌های کتاب کار را در یک دوره دو هفته‌ای تکمیل کنند. و نیمی دیگر یعنی گروه کنترل اجازه داشتند بعداً تمرینات کتاب را امتحان کنند.

پس از دو هفته، این مطالعه نشان داد که تمرینات این کتاب، بخشش را در بین افراد تقویت کرده و کاهش معنی‌دار آماری در علائم افسردگی و اضطراب در بین آن ها در مقایسه با گروه کنترل نشان داده است.

سایر محققان به سرپرستی رابرت انرایت، استاد روانشناسی تربیتی در دانشگاه ویسکانسین نیز بر بخشش در جوانان تمرکز کرده اند. کتاب های کار و برنامه های تربیت معلم آنها با هزاران مربی در سراسر جهان به اشتراک گذاشته شده است.

مطالعات نشان داده است که کودکانی که می بخشند از نظر تحصیلی بهتر عمل می کنند و به طور کلی، بخشش می تواند منجر به کاهش فشار خون، خواب بهتر و اضطراب کمتر و موارد مثبت دیگر شود.

زمانی که بخشش غیرممکن به نظر می رسد

ورثینگتون با کسانی نیز ارتباط برقرار کرده که فکر می کنند بخشش در برخی شرایط به سادگی قابل دستیابی نیست. اعتقاد خود او به بخشش زمانی که مادرش در سال ۱۹۹۶ کشته شد به چالش کشیده شد، و او مجبور شد با خشم خود نسبت به عامل جنایت و پلیس که آنها را به دلیل عدم محکومیت قاتل متهم می‌کرد کنار بیاید.

او گفت که توانسته مرد مظنون به قتل که فردی مشکل دار با ضریب هوشی کمتر از متوسط و سابقه مورد سوء استفاده قرار گرفتن در کودکی بوده است را ببخشد. او گفت که بخشش افسران پلیس برای تحقیقات بی نتیجه آنها اما دشوارتر بود. تجربه به او نشان داد که بخشش و عدالت خواهی متقابل نیستند.

او همچنین یاد گرفت که گاهی اوقات چشم پوشی کردن از تخلفات کوچکتر حتی سخت تر است. ورثینگتون گفت: «من مورد فوق العاده ای به عنوان نماد بخشنده بودن نیستم. من اغلب به استادی فکر می کنم که در مقطع کارشناسی ارشد به من نمره B داده است. ۱۰ سال طول کشید تا او را ببخشم.»

طرفداران آموزش بخشش می گویند دانستن زمان و مکان بخشش بسیار مهم است. به عنوان مثال، فردی که در یک رابطه آزاردهنده است، نباید ببخشد وباید به دنبال امنیت خود باشد.

اندرو سرازین، رئیس بنیاد خیریه جهانی تمپلتون، که به پرداخت هزینه های این تحقیق کمک کرده می گوید: «این علم به روشنی نشان داده که جواب داده و به افرادی که بخشش را انجام می دهند کمک می کند. این بدان معنا نیست که شما نمی توانید به دنبال عدالت باشید. این بدان معنا نیست که مردم نمی توانند محاکمه شوند. این بدان معنا نیست که کارهای بد و اشتباه هیچ عواقبی ندارند.»

از کارهای کوچک شروع کنید

اولین قدم به سوی بخشش، تصمیم گیری برای بخشش است. برای دستیابی به بخشش عاطفی، شخص باید رها شود و از تفکر به اینکه در حال مورد ظلم واقع شدن است دست بردارد. این کار نیازمند انتخابی آگاهانه برای جایگزین کردن بدخواهی نسبت به یک فرد با احساس حسن نیت به او دارد. بخشش عاطفی بیشتر نیز طول می کشد.

مطالعه اخیر پنج دوره بخشش را بیان کرده است:

یادآوری: صدمه ای که خورده اید را به یاد آورید. به صورت عینی به ماجرا نگاه کنید و سعی نکنید احساسات خود را کنار بزنید.

همدلی کنید: با مجرم بدون توجیه عمل یا بی اعتبار کردن احساسات خود همدردی کنید. ممکن است فرد مقابل شما روز بدی را سپری کرده باشد یا در شرایط بدی بزرگ شده باشد.

هدیه نوع دوستانه: بخشش را هدیه نوعدوستانه خود قرار بدهید. به زمانی فکر کنید که بی ادب یا خشن بودید و متوجه شوید که همه کاستی هایی دارند.

متعهد شوید: برای بخشش تصمیم بگیرید. شما می توانید نامه ای بنویسید که برای کمک به خود در انجام تعهد ارسال نکنید.

نگه داشتن: بخشش را نگه دارید. خاطرات تخلف یا رویداد تغییر نخواهد کرد. اما نحوه واکنش شما نسبت به این احساسات عوض می شوند.

در حالی که مطالعه بخشش نشان داد که افراد از این کار می توانند سود بردند، همچنین نشان داد که اثرات آن می‌تواند در طول زمان محو شود و نیاز به ادامه دادن دارد. این تمرین می تواند با اعمال کوچک شروع شود. اگر شخصی در یک صف با شما بی‌ادبی می کند، از آن به عنوان فرصتی برای بخشش استفاده کنید، و بدانید که این رفتار بد شخصی نبوده است.

ورثینگتون می گوید: «بخشش همه مشکلات را حل نمی کند. اما بخشش رهایی بخش است. این درست ترین پاسخ در زمان مورد ظلم واقع شدن است.»

منبع: واشینگتن پست

مترجم: امیرمحمد سلطانپور